Bir ruhun var, bir nefesin.
Etten yapılmışsın
Saçlar, bakışlar
ve sen olandan. Toprak ve nebat,
mart seması, güneş
titreşir ve sana benzer;
gülümsemen ve yürüyüşün
hırçın akışı gibidir suyun;
gözlerinin arasındaki o kırışık
toplanan bulutlar gibidir.
nazik tenin,
güneşten bir parça..
bir ruhun var bir nefesin.
Bu topraklarda yaşarsın.
Kokusunu bilirsin
Mevsimlerin uyanışını,
Güneşte oynardın,
Bizlerle konuşurdun.
Berrak su, bakir
ilkbahar, toprak,
tomurcuklanan sessizlik,
küçük bir kız çocuğuyla oynamıştın,
değişen o göğün altında,
gözlerinde sessizlik vardı,
ve sonra bir bulut, büyüyen
şimdiyse gülümsüyorsun ve akıyorsun hırçınca
bu sessizliğin altında.
Tatlı bir meyvesin
Berrak göğün altında yaşarsın,
Soluk alıp verir, yaşarsın işte
Şu bizim mevsimimizde,
Kapalı sessizliğindedir
Delişmen gücün. Tıpkı
Havaya uzanan ağaç gibi
Ürperir ve gülümsersin,
Ama sen, sen topraksın
Yırtıcı köksün.
Sen, bekleyen topraksın.
21 mart 1950
Cesare Pavese
(çeviri:Aslı Özgen)
2 comments:
çok güzel bir çeviri olmuş.. sizi kutluyorum...
"la terra e la morte" toplaminin cok aydinlik bir yeri var, cevirinizi okuyor, hatirlamaya calisiyor, hatirlayamiyorum. "sei ... e la mattina" gibi bir seydi. umarim cevirilerinizin devami gelir. (bu arada "nebahat" neyin karsiligi?). ilginizi cekerse: mehmethayrizan.blogspot.com
Post a Comment